9.

Spójrz mi w oczy. Co, nie jest tak łatwo? Nie ma już tego uśmiechu co kiedyś. Nie ma już tych oczu, które były tak bardzo zakochane. Nie ma już nic. Pozostał jedynie smutek i żal. Żal tego wszystkiego. Żal spędzonego czasu razem. Żal życia. Tego życia, które zostało zniszczone. W najdrobniejszy mak. Nie ma już nic. Jesteśmy wolni. Możemy robić co chcemy. Możemy iść, gdzie chcemy. Ale czy tak naprawdę potrafimy to zrobić? Potrafimy zapomnieć? Nie. Nie damy rady. Na każdy kroku będziemy przypominać sobie o czymś co się działo. Zawsze coś nas zatrzyma. I co mamy robić dalej? Nie umiemy odpowiedzieć sobie na to jakże żałosne pytanie, które wydaje się być takie banalne.